4. سجده
سجده جز برای خدا جایز نیست و اگر بنده ای به امر خدا بر کسی یا چیزی سجده کرده است و نیز اگر فرشتگان بر آدم سجده کردند در واقع سجود در برابر خدا و اطاعت امر اوست.
سجده تذلّل و اظهار کوچکی و خاکساری در برابر خداست ، مگر نه اینکه همه آفرینش در پیشگاه امن و عظمت او ساجدند؟ مگر نه اینکه هرچه در آسمانها و زمین است و عدّه ای فراوان از مردم برای خدا سجده می کنند [1]
چرا ما همسو با همه کائنات ، بر خدا سجده نکنیم در سجده ، تسبیح خدا می گوییم واو را از هر نقص بشری و از هر آنچه به ذهن آید و تصوّر شود ، منزّه ومبرّا می دانیم .
بدون شک ، انجام حد اقل 34 سجده در طول شبانه روز ، فعالیتی بسیار مفید در بهبود درد های کمر ، ستون فقرات ، تصلب مفاصل ، ساییدگی مهره ها و لغزش غضروفها است .
تأثیرات مفید سجده ها بر قلب ، گردش خون ، دستگاه تنفّس، دستگاه گوارش و کبد ، مورد تایید رشته های مختلف پزشکی است .[2]
در کتاب ایمونولوژی ادیان ص 13می نویسد: در حالت سجده، اثرات نیروی ثِقل بر گردش خون خنثی شده ، فشار سیاهرگی مرکزی افزایش می یابد در نتیجه فعالیت اعصاب سمپاتیک و ترشح هورمنهای « زنین آنژیو تنسین II» و «اپی نفرین » کاهش می یابد و بر ترشح« ANP » سلولهای کششی دهلیزی افزوده می شود .
ANP اثرات عروقی هورمنهای فوق را از بین می برد و باعث اتساع عروق و کاهش فشار خون می شود.
