شهریور 93 - منبر کوتاه

آدینه که می شود

بارالها! چگونه باور کنم نبودنش را وقتی که محبت دستی نوازشگر در تار و پود وجودم ریشه می دواند چگونه باور کنم سکوت دریای چشمهایم را وقتی که قایق مهربانیش بی ناخدا در اوج آسمانها به پیش می رود.

آدینه که می شود قاصدکهای دلم را روانه آستان دوست می کنم تا پیام آور حضور صدفی باشد که یازده مرواید سبز را با خود به
همراه دارد. وقتی کسی نیست که درد آشنایم باشد فرشته ای پیدا می شود تا در خلوت شبهایی تار تسلی بخش خاطرم باشد. هنوز ستاره ای بی نورم که در انتظار شعاعی از خورشید لحظه شماری می کنم. کویری در انتظار آبم و حتی دریای اشکهایم کویرتف زده وجودم را سیراب نمی کند. از ستارگان آسمان سراغ می گیرم و چون پرنده ای عاشق گمگشته
ام را درمیان فرشتگان آسمان می جویم.
با من بگو چگونه از رویش یاس ها بگویم ،
وقتی که نرگسی های چشمم در انتظار آمدنت سوسو می زنند. هر شب با یاد تو به خواب می روم و صبح در انتظار ... می دانم که می آیی و غبار غم و اندوه هزاران ساله را از قلبهای خسته مان می زدایی و اشکهای زلالمان را از گونه هایمان برمی چینی. می آیی و ضریح گمشده یاسی کبود را نشانمان میدهی و مسیح مریم را با خویش همراه می سازی . می آیی و صندوقچه موسی را برایمان می گشایی و آنگاه در کنار کعبه عشاق سر بر آستان بندگی خدایی می سایی که آمدنت را به منتظران و مستضعفان جهان وعده داده بود. می آیی و در فراسوی نگاه منتظرمان، قلبهای کوچک و امیدوارمان را به هم پیوند میدهی و آن
روز، روز شادی چشمهای منتظری است که عاشقانه می گریند و به سویت بال و پر می گشایند

اولین دیدگاه را شما بگذارید

آرامش در زندگی (1)

محسن حائری

به نام خدا

مقایسه در زندگی

بشر به خاطر اجتماعی بودنش ، در جامعه ای زندگی می کند که همه ی افراد آن از یک سطح اجتماعی برابری ، برخوردار نیستند. تفاوت سطح زندگی ها یک «واقعیت اجتماعی» است. این واقعیت پدیده ی «مقایسه ی اجتماعی » را به وجود می آورد. مقایسه ی اجتماعی یعنی :«سنجش موقعیت خود ، با وضعیت دیگران» . دست کم یکی از راه هایی که ما در زندگی خود برای ارزیابی موقعیت خود به کار می بریم ، مقایسه کردن خود با دیگران است. در این مقایسه ، انسان موقعیت اجتماعی و کامیابی زندگی خود را شناسایی می کند. ره آورد این مقایسه ، یا شادمانی و رضایت از زندگی ، همراه با امید و پویایی است و یا ناخرسندی و نارضایتی از زندگی ، همراه با ناامیدی و ناتوانی است.

انواع مقایسه

این که پیامد مقایسه ی اجتماعی ، رضایت از زندگی باشد یا نارضایتی ، به نوع مقایسه ای که انسان به کار می برد بستگی دارد. مقایسه ی اجتماعی انواعی دارد:

مقایسه ی صعودی ، مقایسه ی نزولی و مقایسه ی هم سطح. دریک مقایسه ، اگر هدف مقایسه(کسی که ما خود را با او مقایسه می کنیم)، در سطح بالاتری باشد ، مقایسه ی صعودی گفته می شود و اگر در سطح پایین تری قرار گیرد ، مقایسه ی نزولی نامیده می شود.

اگر از مقایسه ی صعودی در امور مادی استفاده شود ، سطح رضایت از زندگی کاهش می یابد که می توان آن را «مقایسه ی کاهنده» نامید. اگر از مقایسه ی نزولی استفاده شود، سطح رضایت از زندگی افزایش می یابد که « مقایسه ی افزاینده» نامیده می شود.

مهارت مقایسه کردن

مقایسه ی اجتماعی ، نقش حساسی در زندگی دارد. در حقیقت ، شمشیر دو لبه ای است که هم می تواند «آرامش» ببخشد و هم می تواند «اضطراب» تولید کند .بنابراین ، نمی توان از کنار آن ساده گذشت. این جا مسأله ی دیگری رخ می نماید و آن ،«مهارت مقایسه کردن» است. سؤال این است که :ما باید تابع مقایسه هایمان باشیم یا مقایسه ها باید تابع ما باشند ؟

مقایسه کردن ، خارج از اختیار ما نیست. ما می توانیم بر فرایند مقایسه کردن ، «تأثیر گذار» باشیم و آن را مدیریت کنیم. باید کاربرد هر مقایسه را به درستی شناخت و آن را در جای خود به کار برد و از استفاده ی نا به جای آن ، خودداری کرد، تا سطح رضایت از زندگی افزایش یابد و زندگی قرین موفقیت گردد و بشر از زندگی خود لذت ببرد.[1]

[1] . بر گرفته از کتاب « رضایت از زندگی » ص98-100، با کمی تلخیص .

اولین دیدگاه را شما بگذارید