دعای فرج: دعایی است که برای ظهور حضرت مهدی – علیه السلام – خوانده می شود. چندین دعا به دعای فرج معروف است.

اوّل:اِلَهِی‏ عَظُمَ‏ الْبَلَاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ

وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ

وَ إِلَیْکَ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدِ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ

عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً

عَاجِلًا قَرِیباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ‏ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ

یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اِکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَان وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَان

یَا مَوْلَانَا یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ

أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ

الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ‏.[1]

دوم: برخی دعای «اللهمَّ‏ کُن‏ لولیِّک‏ الحُجَّةِ بن الحسن، صلواتُکَ علیه و على آبائهِ، فی هذه السّاعة و فی کلِّ ساعةٍ، ولیّاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلًا

و عیناً، حتى تُسکِنَه أرضَک طَوعاً و تُمتّعَهُ فیها طویلًا» را دعای فرج نامیده اند.[2]

سوم و چهارم: دعای ندبه و دعای عهد است. متن کامل این ادعیه ارزشمند در مفاتیح الجنان آمده است.

دعای زمان غیبت: امام صادق – علیه السلام- به زراره فرمود اگر زمان غیبت را در ک کردی این دعا را بخوان: «اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِی‏ نَفْسَکَ فَإِنَّکَ

إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِی‏ رَسُولَکَ

فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِی‏

حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی‏»[3].

دعای غریق: امام صادق فرمودند: به‌زودی امر مشتبهی [غیبت طولانی] به شما می‌رسد پس بدون نشانه‌ای که دیده شود و بدون امام هدایت‌کننده می‌مانید. فقط کسی از آن نجات می‌یابد که دعای غریق را بخواند، راوی می‌گوید: دعای غریق چگونه است؟ حضرت فرمودند: «یا اللّه‏ یا رَحمان‏ یا رَحیم‏ یا مُقلِّبَ

القُلوب ثَبِّت‏ قَلبی على دینِک»[4].