2.    رکوع

رکوع ، خم شدن در برابر عظمت خداوند و اظهار بندگی و طاعت است .

در رکوع تا حدی خم می شویم که دستها به زانو برسد و گردن را می کشیم

امام صادق – علیه السلام – فرمودند :

«وفی الرکوع أدبٌ و فی السجودِ قُربٌ و مَن لایُحسِنُ الأدبَ لایَصلُحُ لِلقُرب .

در رکوع ادب و درسجده ، قرب است و هر کس ادب را نیکو بجا نیاورد شایستگی تقرّب را ندارد »[1].

 در کتاب الطب الاسلامی بین العقیده و الابداع صفحه 243آمده است :

 رکوع ، فعالیّتی است که در جریان آن ، عضلات پشت و عضلات پسین و پیشین منقبض شده ، عضلات ناحیه پشتیِ گردن، انبساط و آرامش می یابند. 

همچنین درکتاب ایمونولوژی ادیان ص 15 آمده است :

رکوع در تقویت عضلات دیواره شکم بسیار مفید و در جمع کردن معده و کمک به هضم غذا موثر است . در این وضعیت ، فشار سیاهرگی افزایش یافته ، تغییرات هورمنیِ مسلّم و محسوسی رخ می دهد که مشابه وقایع هورمنی سجده است .