امیر المؤمنین علی -علیه السلا م - می فرماید : این قرآن شفا است از دردهای بزرگ نه دردهای ساده یعنی وقتی می گوییم دردهای بزرگ را درمان می کند یعنی دردهای ساده را زودتر درمان می کند «چون که صد آمد نود هم پیش ماست» . دردهای بزرگ مثل کفر، نفاق، گمراهی، انحراف، مثل کبر، غرور، حسادت،کینه و اضطراب .

پیامبر اکرم-صلی الله علیه و آله و سلّم – فرمودند:« إن أردتم عیش السّعداء، و موت الشهداء، و النجاة یوم الحسرة، و الظّل یوم الحرور، و الهدى یوم الضلالة، فادرسوا القرآن، فإنّه کلام الرّحمان، و حرز من الشیطان، و رجحان فی المیزان. اگر مى‏خواهید که همچون سعادتمندان زندگى کنید، و همچون شهیدان از دنیا بروید، و در روز حسرت نجات یابید، و در روز گرماى سخت سایبانى داشته باشید، و در روز گمراهى بر راه راست بروید، قرآن را بخوانید که کلام رحمان است، و حرزى در برابر شیطان، و سبب سنگینى ترازوى اعمال.(الحیاة با ترجمه احمد آرام، ج‏2، ص:  235)

عرض کردیم که قرآن شفاء است برای درمان بیماریها از جمله بیماریهای روحی،«شفاءٌ لما فی الصُّدور» من نسخه ای هستم که همه بیماریهای درونی و بیماریهایی که در سینه شما است را شفا می دهم. در حدیث داریم که پیامبر اکرم-صلی الله علیه آله و سلّم- فرمودند:«یا عباد الله،انتم کالمرضی و ربُّ العالمین کالطَّبیب». نسخه این پزشک، قرآن است . البته شرط بهره مندی از این نسخه استفاده صحیح،به موقع و طبق نظر پزشک است همان طوری که اگر انسان نزد پزشک برود، دارو بنویسد، داروها را به موقع مصرف نکند منجر به سلامتی کامل او نمی شود بلکه ممکن است منجر به مرگ و هلاکتش بشود. قرآن هم همینطور ، یعنی اگر « نُؤ مِن ببَِعض و نَکفر بِبعض » شد و یک بخش از این داروی شفا بخش را استفاد کرد یک و یک بخش را کنار گذاشت درست مصرف نکرد واستمرار نداشت مثلا فقط درماه مبارک رمضان تلاوت کرد و در زندگی اش پیاده کرد ولی ماههای دیگر آن را بوسیده و کنا ر گذاشت طبیعتا تاثیر خودش را از دست می دهد ، این ضعف از عامل به قرآن است .